Meble a ekologia, istotny problem rynku i natury

Obawy

Nadal nie wszyscy naukowcy są przekonani, że równowaga ta już została naruszona, choć mające to potwierdzić zjawiska pogodowe odbiegają od normy i notowań z wieloletnich obserwacji. Nie podlega jednak dyskusji fakt, że nasza techniczna cywilizacja uwalnia do atmosfery ogromne ilości tzw. gazów cieplarnianych, z których najważniejszym jest dwutlenek węgla – CO2. Wiązany przez przyrodę w czasie milionów lat i magazynowany w postaci pokładów węgla kamiennego, brunatnego, ropy naftowej czy gazu ziemnego, wykorzystywanych jako paliwo. Powstający w trakcie ich spalania dwutlenek węgla wędruje do atmosfery ziemskiej, której pojemność – chociaż ogromna – jest przecież ograniczona. Nawet niewielka zmiana jej składu, do którego aktualnie żyjące gatunki przystosowywały się w drodze ewolucji w bardzo długim czasie, może być dla wielu z nich zabójcza. Ponadto trzeba obawiać się, wynikającego z efektu cieplarnianego, topnienia lodowców i daleko idących zmian klimatu. Dlatego zmniejszenie emisji do atmosfery gazów cieplarnianych, głównie dominującego wśród nich dwutlenku węgla, jest dzisiaj jednym z najważniejszych problemów, przed którymi stoi współczesna cywilizacja.

Ograniczenia

Świadomość płynących stąd zagrożeń doprowadziła do przyjęcia postanowień (protokół z Kioto) ograniczania emisji i stosowania w coraz większym stopniu odnawialnych źródeł energii w postaci energii słońca, wiatru, wody, energii geotermalnej i zawartej w biomasie. Najczystszym pod względem emisji gazów źródłem energii jest energia jądrowa, która w państwach „starej” Unii Europejskiej (tzw. „piętnastki”) pokrywa aż 35% zapotrzebowania (2006 r). Dalsze intensywne zwiększanie jej produkcji stoi jednak pod znakiem zapytania, ze względu na problem usuwania radioaktywnych odpadów i negatywny stosunek do niej społeczeństwa w wielu krajach. W związku z tym dziś wszystkie wysiłki powinny pójść w kierunku ograniczania zużycia energii poprzez modernizację procesów wytwórczych i eliminacji jej marnotrawienia w codziennej działalności człowieka. Trzeba jednakże wyraźnie powiedzieć, że nie może być mowy o rozwoju gospodarczym – szczególnie krajów o niskim poziomie stopy życiowej – bez zwiększania przez nie zużycia energii i tym samym bez zwiększania emisji CO2. Wśród krajów członkowskich UE Polska plasuje się na jednym z ostatnich miejsc, jeśli chodzi o zużycie surowców i energii w przeliczeniu na głowę mieszkańca.

• « Poprzednia
• 1
• 2
• 3
• Następna »