Pianki tapicerskie - mocne i słabe strony
Podstawę wypełnień mebli tapicerowanych oraz materaców stanowią pianki poliuretanowe. Cała trudność polega na ich właściwym doborze, odpowiednio do konstrukcji mebla i jego przeznaczenia.
Producenci mebli, przy doborze wypełnienia, często kierują się subiektywną oceną materiału, przyzwyczajeniem, ceną. W wielu przypadkach brakuje im rozeznania w ofertach i możliwościach producentów pianek poliuretanowych. Jednak dzięki zastosowaniu najnowszych metod, dobór pianek do mebli i materaców nie musi być przypadkowy.
Ocena mebla
System FSA (Force Sensitive Application) jest narzędziem do badania interakcji powierzchni naciskanej i naciskającej. W przypadku badania mebli i materaców, mierzona jest siła nacisku ciała na powierzchnię jego spoczynku. Punkty pomiaru oddalone są od siebie o 2,5 cm, co pozwala określić siłę nacisku w praktycznie każdym punkcie podparcia ciała. Wyniki pomiarów otrzymuje się w postaci kolorowych plam obrazujących siłę nacisku mierzoną w mm Hg (milimetrach słupa rtęci) lub w postaci trójwymiarowego wykresu. Możliwy jest też cyfrowy odczyt ciśnienia w każdym punkcie pomiarowym. System pozwala określić powierzchnię podparcia na podstawie ilości aktywnych sensorów, średni nacisk, maksymalny nacisk oraz środek ciężkości.
Otrzymane obiektywne informacje są bardzo pomocne w doborze odpowiedniego wypełnienia mebli tapicerowanych i materaców. Można je też wykorzystać przy projektowaniu konstrukcji mebla tapicerowanego, np. ustalając kąt nachylenia oparcia w stosunku do siedziska, tak aby racjonalnie rozłożyć siły nacisku na obie powierzchnie, co ma istotne znaczenie dla komfortu użytkowania mebla.
Pianki poliuretanowe
Pod względem wielkości produkcji elastycznych pianek poliuretanowych, Polska mieści się w czołówce krajów europejskich. Pianki oferowane na rynku krajowym, przy swojej różnorodności, powinny zabezpieczyć potrzeby przemysłu meblowego. Można je podzielić na następujące grupy: pianki klasyczne, pianki wysokoelastyczne, pianki sieciowane na zimno, pianki viscoelastic.
Podstawowa charakterystyka pianek klasycznych obejmuje dane: gęstość pozorną 14-45 kg/m3 (produkowane są też pianki o gęstości 90 kg/m3), twardość badaną metodą ILD przy zgnieceniu 40% 50-200 N (dostępne są pianki o większych twardościach – do 700 N), elastyczność 40-50 %, współczynnik wygody ok. 2,5.
Pianki wysokoelastyczne charakteryzują się gęstością pozorną 25-50 kg/m3, twardością badaną metodą ILD przy zgnieceniu 40% 50-200 N, elastycznością 45-60%, współczynnikiem wygody ok. 2,7.
Pianki „sieciowane na zimno” to ulepszona wersja pianek wysokoelastycznych. Mają następujące właściwości: gęstość pozorna wynosi 25-50 kg/m3, twardość badana metodą ILD przy zgnieceniu 40% to 40-250 N, elastyczność wynosi 55-65%, a współczynnik wygody to ok. 2,9.
Natomiast pianki viscoelastic stanowią najnowszą generację pianek poliuretanowych zupełnie odmiennego rodzaju. Technologia ich produkcji została opracowana na potrzeby NASA w latach 60., zaś do powszechnego użytku dopuszczono je około 15 lat temu. Charakterystyka pianek viscoelastic zmienia całkowicie filozofię myślenia o piankach poliuretanowych. Dotychczasowe wysiłki technologów skierowane były na uzyskanie pianek o jak największej elastyczności. Stąd technologia produkcji pianek wysokoelastycznych, a także „sieciowanych na zimno” o elastyczności powyżej 60%.
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- Następna »
WASZE KOMENTARZE (0) + DODAJ KOMENTARZ