Tapicerowanie maksymalnie efektywne

Podstawowym narzędziem używanym do wytwarzania mebli tapicerowanych jest zszywacz tapicerski. Ze względu na sposób zasilania, zszywacze dzielą się na mechaniczne, elektryczne i pneumatyczne. Dwa pierwsze rodzaje najczęściej stosowane są do wykonywania napraw, w serwisach gwarancyjnych i pogwarancyjnych. Ich wadą jest niestety mała szybkość pracy, za zaletę można natomiast uznać niski koszt urządzeń.

Wybór odpowiedniego zszywacza

Najważniejszą grupą narzędzi produkcyjnych są jednak zszywacze pneumatyczne. Obecnie na rynku oferowany jest duży wybór sprzętu różnych firm. Narzędzia różnią się między sobą wymiarami zewnętrznymi, np. długością noska. W przypadku wymaganej dużej wydajności warto rozważyć zakup zszywacza wyposażonego w tzw. długi magazynek, który pozwala na załadowanie większej ilości zszywek. Idealną propozycją dla doświadczonych tapicerów są narzędzia umożliwiające pracę w trybie wielostrzałowym, co w połączeniu z długim magazynkiem znacznie skraca czas pracy i podnosi jej wydajność. Zszywacze pozwalają na wbijanie do 15 zszywek na sekundę z możliwością regulacji prędkości wbijania. Każdy zszywacz automatyczny umożliwia również wbijanie jednostrzałowe. Urządzenie może być mocowane na rolkę prowadzącą, ułatwiającą mocowanie tkaniny przy krawędzi materiału.

„Traf w dziesiątkę”

Do mocowania tkaniny obiciowej stosuje się najczęściej zszywki o długości nóg 10 mm, czyli popularne „dziesiątki” (w materiałach marki BeA występują jako „80” lub „380”, w zależności od długości pakietu). Dłuższe pakiety to 150 sztuk. Przy produkcji krzeseł tapicerowanych i w pracach dekoratorskich stosuje się zszywki o długości 6 i 8 mm. „Dziesiątki” są najpopularniejsze wśród tapicerów. Niektóre meble wypoczynkowe są tapicerowane przy użyciu zszywek o długości 12 mm.

Zszywki o długości 14 i 16 mm stosowane są do skóry lub grubych tkanin żakardowych. Często stosuje się zszywki z grzbietem lakierowanym w kolorze skóry lub tkaniny, by podnieść estetykę gotowego wyrobu i ukryć połączenie. Do tego samego celu stosuje się również specjalną rozchylaną taśmę maskującą z tworzywa i zszywacz z cienkim nosem o profilu, który umożliwia rozchylanie brzegów taśmy. Przy taśmach używa się wąskiej zszywki tapicerskiej wykonanej z cieńszego drutu. Cieńsze zszywki lepiej się sprawdzają przy mocowaniu pokryć tapicerskich do szkieletów wykonanych z tworzyw sztucznych. Wąski grzbiet pozwala także na bardziej precyzyjne umocowanie pokrycia na dużych łukach, niestety kosztem większego zużycia zszywek.

W szkieletach mebli stosowane są zszywki o długości od 25 do 50 mm. Zszywki o wąskim rozstawie nóg służą do mocowania drutu formatek bonellowych w drewnianej ramie. Niektórzy producenci mebli wypoczynkowych używają zszywek z cieńszego drutu. Zszywki o długości 40, 50 mm wykonane z cienkiego drutu mogą się wyginać, szczególnie w twardym drewnie. Dlatego stosuje się żywicę jako pokrycie zszywek – zmniejsza ona tarcie przy wbijaniu. W niektórych zszywaczach stolarskich (np. BeA) można zastosować zamiennie 2 rodzaje zszywek bez zmiany ustawień.

Wpływ wytrzymałości na pracę

Zszywki muszą być wykonane z drutu o właściwych parametrach, to jest o odpowiednio wysokiej wytrzymałości oraz plastyczności. Parametry te możliwe są do uzyskania tylko w warunkach procesu produkcyjnego obejmującego przeciąganie na sucho, obróbkę cieplno-chemiczną (wyżarzanie i galwanizację) oraz przeciąganie na mokro.

Wady zszywek wynikają najczęściej z zastosowania niewłaściwego materiału – stali niskogatunkowych bez obróbki cieplnej. Przy zbyt małej wytrzymałości drut jest za miękki i zszywki wyginają się a przy zbyt małej plastyczności – pękają.

Jakość zszywek ma ogromny wpływ na pracę narzędzi, którymi posługuje się tapicer.